وقتی به خودم آمدم،خود را بین عده ای از آدمها دیدم که به دور یک تابوت جمع شده بودند.تابوتی سیاه که صیقل روی سطح آن برق خاصی می زد.تنگ غروب بود و آفتاب در حال افول به نقطه ای دور دست دیده می شد.تا به حال خورشید را اینگونه گرفته و محزون و رنگ باخته ندیده بودم،چنان تیره شده بود که گهگاهی به نظر می رسید از خود نور سیاه ساطع می کند.به هر طرف که نگاه می کردم به طور خیره کننده ای بیابان لم یزرع و بی آب و علف بود.باد زوزه می کشید و ذرات خاک را به صورتم می زد و برای اینکه خاک به چشمانم نرود آنها را نیمه باز نگه داشته بودم.. برق سطح صیقلی تابوت نظرم را به خود جلب کرد.تعدادی آدم با پوششی سراپا سیاه و نقابی بر صورت و با اندازه های متغیر،کمی دورتر ایستاده و به جز چشمها و دهانشان،تمام صورتشان را سیاهپوش کرده بودند. حس می کردم مرموزانه مرا می پایند..
ادامه مطلب ...